Merkezi İngiltere’nin Luton kentinde olan ve 1929 yılında kurulan OAG adlı şirket global bir seyahat (Bağlı olarak da havacılık) veri sağlayıcısı olarak tanınmaktadır. Tarafsız ve doğru araştırmalarıyla bilinen OAG şirketi adına havacılık konusunda pazar analizi yapan John Grant, 2019’dan bugüne kadarki süreci değerlendirdiği yazısında, tüm olumsuzluklara rağmen bu sürede havayolu sektörüne 256 yeni şirketin girdiğini ve 2023’e kadar faaliyete devam ettiğini, fakat bunların yüzde 20’sini oluşturan 50 havayolunun bu yıl pazara herhangi bir kapasite sunmadığını belirtiyor.
Grant yazısına şöyle devam ediyor;
“Her yıl pazara bir dizi yeni start-up giriyor ve birkaç havayolu şirketi her ne sebeple olursa olsun ticareti bırakıyor; bu, havayolu endüstrisinin doğal gelişimidir. Bu blogda, pandemi öncesinden 2023 yılına kadar faaliyete geçen ve faaliyetlerine devam eden, adı veya faaliyeti sona eren havayollarını takip ettik. Bazı havayollarının 2023’te faaliyetlerine devam edememesinin çeşitli nedenleri var; bazıları ne yazık ki Ukrayna’daki savaş nedeniyle başarısız oldu, bazıları tarifeli hizmetlerden charter hizmetlere geçti ve bazıları da tamamen ortadan kalktı; Mesela OCL Barbados veya Gran Colombia de Aviacion’u hatırlayan var mı?
Başarılı olan taşıyıcılar arasında, herhangi bir nedenle organizasyonlarında ince isim değişiklikleri yapan bir veya iki havayolu vardır. Sadece isimlerini değiştirenler vardır ki, Deutsch Lufthansa AG ve ITA Airways ilk akla gelenlerdir..(…..) Wizz Air Malta da bu kategoriye giriyor.
Gerçekten de, Go Air/First’in operasyonlarını durdurmasından bu yana, bu 15 havayolu içinde hala ticaret yapan tek gerçek yeni havayolu Breeze Airways’tir.
Yelpazenin diğer ucunda ise 2019 yılında faaliyet gösteren ancak artık ticareti durdurmuş olanlar var. Aşağıdaki tabloda yalnız gerçekten radardan çıkmış havayollarını listeledik. Ne yazık ki bu listenin başında Ukrayna International Air yer alıyor, ancak zamanla yeniden faaliyete geçerek benzer kapasitelerde üretim yapacaklar.
Thomas Cook ne yazık ki pandemiden önce bile bir kayıptı ve Güney Afrika’daki eski British Airways franchise operasyonu Comair nihayet aynı yıl ticareti durdurdu. Tigerair Avustralya gibi diğerleri organizasyonel bir düzenleme nedeniyle tüketilirken Blue Air ve Mango, Kovid-19’un ardından yeniden inşa edilmeye çabaladı. Jetstar’ın ikinci sırada yer aldığı listede Thomas Cook, Eastarjet, Jet Airways India, Tigerair Avustralia, Avianca Brasil, Comair, Mango ve Blue Air’in ardından Türkiye’den 8 milyona yakın yolcu kapasitesiyle Atlas Global (4.264.878) Onur Air (3.450.980) ile Air Italy ve Far Eastern yer almakta.
2019’dan bu yana faaliyete geçen veya ortadan kaybolan havayollarının yanı sıra, hem başlayan hem de durdurulan birkaç havayolu var; Swiftair hızla faaliyetlerini durdurdu, Pivot Havayolları charter hizmetlerine yöneldi ve One Airways bir yıl boyunca uçuşlar gerçekleştirdi! Pistlere çıkan bu taşıyıcıların yanı sıra, reenkarnasyona uğramış Monarch Havayolları da dahil olmak üzere pek çok start-up motorlarını çalıştırmayı başaramadı.
Havayolu şirketlerinin kurulması inanılmaz derecede zordur, nakit hızla ortadan kaybolmakta ve gerekli işletme lisanslarının alınması sıklıkla beklenenden daha uzun sürmektedir ve bu, uçak tedariki, slot temini, rekabetten kaçınma ve gerekli tüm rezervasyon sistemleri ve ofis destek işlevlerinin oluşturulmasından önce bile gerçekleşmektedir.
(…) Son beş yıl, hem yeni bir havayolu şirketi kurmanın ne kadar zor olabileceğini hem de faaliyet göstermeye devam eden havayollarının gerçekte ne kadar dirençli olduğunu kanıtladı.”
Mutlu yarınlar Türkiye’m..
musaalioglu@gmail.com
