Bittiğini göremeyeceğiniz bir projede çalıştığınızı düşünün. Çalışmaya hevesiniz olur muydu?
ABD’deki Johns Hopkins Üniversitesi Uygulamalı Fizik Laboratuarı, ya da kısaca JHU-APL’den Ralph McNutt, “Kesinlikle” diye cevap veriyor bu soruya.
McNutt ile meslektaşları, yıldızlararasına uzun soluklu bir yolculuk yapmasını öngördükleri uzay aracıyla ilgili ayrıntılı bir araştırma yayınladı.
Yıldızlararasındaki bölge şu anda, Amerikan Havacılık ve Uzay Dairesi NASA’nın efsanevi uzay araçları Voyager’ların çalışma alanı, ancak McNutt’ın sözünü ettiği uzay aracı, çok daha öteye, çok daha hızlı gidecek ve Dünya’dan ayrıldıktan 50-100 yıl sonra bile çalışmaya devam edebilecek.
McNutt, “Diyelim ki 2036’da fırlatıldı ve öngörülen çalışmaları 2086’da tamamladı” diyor, “O anda 130 yaşında olacağım anlamına gelir. Bunun için endişe edecek değilim. Anında tatmin istiyorsanız, uzay araştırmalarına girmeyin derim.”
Voyager 1 ve Voyager 2 araçları, 2010’lu yıllarda Güneş’in etrafındaki heliosfer denilen sıcak gaz bölgesinden ayrılıp, diğer yıldızların yarattığı manyetik alan, toz ve parçacıkların yoğunlukta olduğu yıldızlararası ortama girerek tarih yazmışlardı.
Voyager uzay araçları Güneş’in içinde bulunduğu galaksi ortamı hakkında yeni bilgiler elde edilmesini sağladı, ancak esas hedefleri bu değildi.
Voyager yolculukları, Jüpiter, Satürn, Neptün ve Uranüs gezegenleri hakkında araştırma yapmak için düzenlenmişti. Bu görev başarıyla tamamlandı.
McNutt’ın ekibi, öncelikleri değiştirmek istiyor.
JHU-APL’den Elena Provornikova “Voyager’larda gezegenlerin keşfi için tasarlanmış cihazlar vardı. Heliosferin kenarındaki süreçleri anlamaya yönelik aygıtları yoktu” diyor.
Kendi önerdikleri uzay aracı ise baştan sona bu amaç için imal edilecek.
Açık söylemek gerekirse, başka bir yıldıza yapılacak bir yolculuk değil bu.
En yakındaki yıldız sistemleri bugünün teknolojisiyle çalışan uzay araçlarının ulaşabileceği yerler değil.
Ancak ekibin önerdiği uzay aracı yıldızların arasındaki boşlukta uzun süre kalabilecek.
NASA’nın heliofizik bölümünün isteği ile başlatılan bu yeni araştırmanın temel konsepti, yüklü ve nötr parçacıklarla, manyetik alan ve tozları ölçecek cihazlarla donatılmış 850 kg ağırlığında bir uzay aracı.
Araç, 2036 civarında fırlatılacak ve sadece 6,5 saat içerisinde Ay’ın yörüngesini geçecek.
Yedi ayda Jüpiter’e ulaşacak ve her yıl bir milyar kilometreden fazla mesafe katedeceği bir hıza ulaşacak.
Aracın uzun ömürlü olması da önem taşıyor.
NASA’nın geliştirmekte olduğu yeni nesil nükleer bataryalarla, yıldızlararası uzay aracı yüzyıl boyunca Dünya’ya veri göndermeye devam edebilecek.
